AJP TOUR ISTANBUL | MARCH 2022
τα παρασκήνια των αγώνων όπως τα κατέγραψε ο φακός του Grappling school…δε ξέρω ποιος τον κρατούσε τον φακό εγω απλά βρήκα τις φωτογραφίες...enjoy!
behind the scenes footage that you (hopefully) won't see on instagram.
μερικές φωτογραφίες από τα παρασκήνια των αγώνων που δεν θα δεις στο ίσταγραμ.
.
.
μην ανεβάσεις τίποτα…be cool.
Γιατί δεν επέστρεψε ο φίλος σου στην προπόνηση μετά τον τραυματισμό του;!
Γειά χαρά, ειμαι ο Bασίλης και είμαι ιδιοκτήτης μιας μικρής σχολής πολεμικών τεχνών στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχω τελειώσει ΤΕΦΑΑ, αλλά είμαι από παιδί στον χώρο των μαχητικών τεχνών και κάποια στιγμή οργανικά πέρασα στη διδασκαλία του αθλήματός μου.
Όταν μαζέψεις κάποια χρόνια διδάσκοντας, αρχίζουν να εμφανίζονται ορισμένα μοτίβα ανθρώπων, συμπεριφορών και καταστάσεων, που αρχικά μοιάζουν άσχετα, χαοτικά και ξεκάρφωτα μεταξύ τους, αλλά σιγά σιγά αρχίζουν να βγάζουν νόημα.
Θυμάμαι τον δάσκαλό μου, τον Βαγγέλη Κούτρα, να λέει ότι "οι σχολές γεμίζουν τον τάδε μήνα, κάνουν κοιλιά τον τάδε και ξαναγεμίζουν μετά το Πάσχα" παραδείγματος χάριν. Δεν είναι στατιστικολόγος ο άνθρωπος, απλά νομίζω πως έχει δει τη θάλασσα τόσες φορές να μπαίνει και να βγαίνει μετά από τόσα χρόνια, που όλα είναι αναμενόμενα πιά. Το χάος των τυχαίων επιλογών ανθρώπων διαφορετικής ηλικίας και προέλευσης, όταν το δεις από μακριά, καθαρά σαν νούμερα, μπορείς να το ερμηνεύσεις, και ίσως να αντλήσεις και συμπεράσματα.
Προσωπικά, είμαι πολύ νέος στο επάγγελμα και ακόμα μαθαίνω.
Μια συμπεριφορά που παρατηρώ πολύ τα τελευταία χρόνια και με βασανίζει προσπαθώντας να την καταλάβω και να βρω τη ρίζα του προβλήματος, είναι αυτή των αθλητών που μετά από έναν καλό τραυματισμό, μια απογοήτευση, μια καινούρια σχέση, μια καραντίνα, μια μεγάλη παύση εν πάση περιπτώσει, δεν γυρίζουν πίσω στην προπόνηση.
Θα ακούσεις να δικαιολογούν τον εαυτό τους, κάποιες φορές με πολύ σοβαρά και λογικά επιχειρήματα και άλλες με κουταμάρες. Ατάκες όπως "...θέλω να κάνω λίγη ενδυνάμωση πριν επιστρέψω…" ή "...θα κάτσω λίγο να ξαναβρώ τη φυσική κατάσταση που είχα και από Δευτέρα έρχομαι…" ή "...μετά από τόσο καιρό, δε θυμάμαι τίποτα, έχει ασπρίσει η ζώνη μου…". Το να θες να κάνεις ‘ενδυνάμωση’ πριν πας για προπόνηση είναι σαν να θες να μορφωθείς πριν πας σχολείο! Άλλωστε αυτός δεν είναι και ένας από τους στόχους της προπόνησης; Να δυναμώσει το κορμί σου; Θα κάνεις άρα μια προετοιμασία, μια προκαταρκτική προπόνηση για να είσαι έτοιμος να μπεις στην προπόνηση; Δε βγάζει νόημα.
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι αυτές τις ατάκες τις ακούς (τις περισσότερες φορές) όχι από χαλαρούς χομπίστες και ‘casual μπλεζωνάδες’, αλλά από σκληροπυρηνικούς μαχητές που κυριολεκτικά ζούσαν μέσα στο τατάμι. Από χαρακτήρες που δεν μπορούσαμε να διώξουμε από τη σχολή ούτε με παρέμβαση εισαγγελέα!!
Γιατί τόση πίεση όμως;
Έκανες δύο χρόνια, πήρες ένα χρυσό στους αγώνες στην Πέρα Ραχούλα και τώρα, αν κάποιος σε νικήσει, πας για τελετουργικό χαρακίρι σαν ατιμασμένος σαμουράι;
Γιατί τόσο άγχος;
Όταν είχες έρθει πρώτη φορά, ήσουν αβοήθητος (όπως όλοι μας), δεν ήξερες τίποτα, όλοι σε περνούσαν από πάνω.. Δεν τα έβαλες κάτω όμως. Με υπομονή και επιμονή το άθλημα σε έκανε δυνατό, ανέπτυξες δεξιότητες, έφτιαξες ‘όπλα’. Κάτι έτυχε όμως και έφυγες για ένα διάστημα. Έτσι τα όπλα μπορεί να σκούριασαν λίγο. Τίποτα δε χάθηκε όμως, τα ‘όπλα’ σου είναι ακόμα εκεί, απλά πρέπει να τα ξεσκονίσεις και να τα ακονίσεις ξανά.
Άρα, εκ των πραγμάτων, αν επιστρέψεις μετά από καιρό θα είσαι χίλιες φορές καλύτερος από την πρώτη φορά που μπήκες στη σχολή.
Γιατί όμως δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι για μια στιγμή λίγο χειρότερος από την καλύτερη βερσιόν που θυμόμαστε;
Ίσως είναι το ταπ που…τσούζει;! Ω, ειδικά από μικρότερη ζώνη, έναν νεότερο δηλαδή αθλητή. Θαρρείς πως προσβάλλει τους τάφους των προγόνων σου…
Ναι, έλειπες τρείς μήνες, αυτός ήταν εδώ και έλιωνε, είναι και λίγο πονηρός και σου πήρε τάπ! Ω the drama! Όταν είσαι στο πανεπιστήμιο και πας έναν μήνα διακοπές στην Αντίπαρο και παρτάρεις όλη μέρα, αν πας πίσω και κοπείς σε ένα μάθημα και ο φίλος σου περάσει, δεν κλονίζεται η αξία που έχεις σαν άτομο μέσα στη σχολή σου. Δε λες "είμαι πέμπτο έτος, δεν μπορεί να κόβομαι σε μαθήματα που περνάνε τεταρτοετείς!".
Τα μαχητικά σπορ χτίζουν χαρακτήρες, τους ατσαλώνουν και αυτό γιατί κατακτάς κορυφές που σε άλλους φαντάζουν αδιανόητες.
"Γιατί πας εκεί και σε δέρνουν;" σε ρωτάνε οι φίλοι σου .
Πας γιατί εκεί είδες μετά από χρόνια τον εαυτό σου να εξελίσσεται. Κατάφερες να κάνεις δέκα συνεχόμενες κάμψεις ή άντεξες μια σκληρή προπόνηση, ξεπέρασες δηλαδή τα όρια σου ή ακόμα τα ανακαλύπτεις. Μετά το τέλος της παιδικής ηλικίας, περίοδος που βλέπεις τις αλλαγές σε σώμα και μυαλό να συμβαίνουν μέρα με τη μέρα, δεν έχεις και πολλές ευκαιρίες να δεις μεγάλες αλλαγές. Με τον αθλητισμό σαν ενήλικος όμως, είδες το κορμί σου να αλλάζει κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου. Και αυτό είναι ένα συναίσθημα που δεν περιγράφεται.
Άλλοι ήρθαν και έφυγαν αλλά εσύ ήσουν εκεί και τώρα ξαφνικά όλο αυτό που είχε ξεκινήσει σαν χόμπι έγινε μέρος της ταυτότητάς σου.
"Έρχεται ο Γιώργος …" λένε στην παρέα, "ποιος Γιώργος ;" ρωτάει κάποιος, "έλα μωρέ, αυτος που κάνει ζιου ζίτσου…" συμπληρώνει άλλος.
Γι' αυτό και το ταπ τσούζει, γι' αυτό ίσως δε θες να έρθεις πίσω. Γιατί το να έρθεις πίσω με ικανότητες και αντοχές λιγότερες από αυτές που είχες πριν την απουσία σου, ίσως σε κάνει να νομίζεις ότι αξίζεις λιγότερο, ότι η ταυτότητα του ‘Πέτρου του μωβζωνά που τους νικούσε όλους’ είναι ψέμα.
Αλλά δεν είναι.
Η ομάδα σου σε αγαπούσε γιατί ήσουν εσύ. Το άτομο πίσω από το μετάλλιο. Ασχέτως με το τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις, είσαι ακόμα εσύ,έστω και αν δεν εισαι ο πρωταθλητής ή ο καλύτερος στο τάδε πράγμα. Αυτά τα στοιχεία απαρτίζουν τον άνθρωπο, εσένα. Δε σε ορίζουν οι ικανότητές σου, δεν εισαι λιγότερο αγαπητός επειδή δεν εισαι πια το πυρηνικό όπλο της ομάδας στους αγώνες, δεν είσαι λιγότερο φίλος και συναθλητής επειδή έσπασες το χέρι σου.
Βαθύ καθάρισμα,
δεν παρατηρείς πότε ένα γυμναστήριο είναι καθαρό, παρά μόνο οταν δεν ειναι.
Μια φορά το χρόνο συνήθως τον Αύγουστο που η σχολή κινείται σε χαμηλές ταχύτητες, γίνεται η ‘βαθχιά καθαριότητα’. Ό,τι υπάρχει μέσα σηκώνεται από τη θέση του και απολυμαίνεται!
ΑΥΤΟ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ, ΛΟΓΩ ΚΟΒΙΔ!!!
Απο την πρώτη χρονιά λειτουργίας της σχολής circa 2016 θέσαμε κάποιους στόχους σε σχέση με την καθαριότητα . Όντας απο παιδιά αθληταί και εγω(@vassilis_kapirelis) και η δασκάλα μας (@zafybjj ) εχουμε υπάρξει για λίγο ή για πολύ σε κυριολεκτικά εκατοντάδες σχολές, γυμναστήρια, προπονητήρια, γήπεδα και γενικά όποια εγκατάσταση φιλοξενεί αθλητισμό . Έχουμε δεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο θέμα της υγιεινής. Απο πολύ καλά παραδείγματα μέχρι πολύ σοκαριστικά. Ειδικά σε κατι σχολές που ειναι λίγο πιο παλιές μπορείς να βρείς κάτω απο τα στρώματα βρωμιά που ειναι αρκετά μεγάλη για να ψηφίζει!!
Μεγάλη έμφαση δίνεται στον καθαρισμό και την απολύμανση της παλαίστρας , το τατάμι που λένε οι νέοι. Εκεί οι ασκούμενοι του brazilian jiujitsu , του Παγκρατίου και όλων των τεχνών που καλλιεργεί το σχολείο μας, περνάνε το μεγαλύτερο μέρος της ώρας οταν βρίσκονται στη σχολή και με αυτό έχουν τη μεγαλύτερη επαφή, καθώς ένα γενναίο κομμάτι της ύλης στο bjj αλλά και στο Παγκράτιο διαδραματίζεται στο έδαφος. Όπως ειναι λογικό δεν αρκούμαστε με τίποτα λιγότερο απ’ το πεντακάθαρο!!
Το κάθε κομμάτι του τατάμι (της παλαίστρας) βγαίνει, σκουπίζεται για να φύγουν όλες οι βρωμιές και μετά απολυμαίνεται με ειδικό πανίσχυρο φάρμακο που χρησιμοποιείται για την απολύμανση των νοσοκομείων! Η διαδικασία γίνεται και στις δύο όψεις .
Πήραμε την απόφαση για τον ετήσιο ‘βαθύ καθαρισμό’ για δύο λόγους .
Απο τη μία ήμουν πολύ τυχερός γιατί ο πρώτος μου δάσκαλος, Βαγγέλης Κούτρας (@vagkoutras_pankration) είναι απόφοιτος τεφαα οπότε είχαμε πολυ επιστημονικά σωστή προσέγγιση της προπόνησης αλλα επίσης είχε μεταπτυχιακή εργασία με θέμα την υγιεινή στους χώρους άθλησης, πράγμα που μάλλον δεν ξέρει κανένας γι’ αυτόν και ειναι ΤΡΟΜΕΡΑ σημαντικό. Πάντα θα πεις ‘αυτός είναι πολύ καλός εκπαιδευτής τα λέει πολύ ωραία...’ ή ‘ο τάδε είναι πολύ καλός δάσκαλος έχει βγάλει 2 λεωφορεία του οασθ πρωταθλητές…’, πολύ πολύ σπάνια όμως θα ακούσεις κάποιον να λέει ‘αυτός είναι προπονητάρα πήγα στη σχολή του και ηταν χειρουργείο, ντρεπόμουνα να πατήσω…’ .Ως εκ τούτου τα ακούσματα που είχα γύρω από το θέμα της υγιεινής, ήταν όλα όσα έλεγε η βιβλιογραφία της επιστήμης του αθλητισμού.
Απο την άλλη, βλέποντας το σχολείο σαν το σπίτι μας, κάνουμε αυτο που έκαναν και κάνουν οι μανάδες μας κάθε χρόνο στο σπίτι που μας μεγάλωσε. Γνωστή σε όλους διαδικασία που μεταξύ άλλων εχει βάλε-βγάλε τα χαλιά , πλύσιμο τα πάντα , ξεσκόνισμα πίσω απ το ψυγείο . Γυρνούσαν δηλαδή το σπίτι ανάποδα και σχολαστικά καθάριζαν οτι δεν μπορεί να καθαριστεί σε μια απλή μέρα, οτι δύσκολο, κρυμμένο και βαρύ. Πάνω σε αυτήν ακριβώς την αρχή θέσαμε σαν στόχο κάθε χρόνο , ΟΣΟ δύσκολο και να είναι να μοιάζουμε περήφανα στις μαμάδες μας.
Τέλος ακολουθεί σκούπα και απολύμανση του μονωτικού υποστρώματος στο οποίο κάθεται πάνω το τατάμι. Σε ένα επόμενο άρθρο θα μιλήσουμε για την καινοτομία του μονωτικού υποστρώματος κάτω από την παλαίστρα και τον ρόλο που έχει σε ενα προπονητήριο .
Πρώτη η Δασκάλα μας στο 20o Πανελλήνιο πρωτάθλημα jujitsu.
Ηταν Φεβρουάριος του 2020 και η προετοιμασία της αγωνιστικής σεζόν ηταν στο αποκορύφωμα της . Ήδη τα πρώτα τουρνουά είχαν δηλωθεί και είχαμε κλείσει την θέση μας όλο χαρά και ανυπομονησία σαν παιδάκια που περιμένουν το δώρο του αϊ Βασίλη. Η δασκάλα μας ( @zafybjj ) μπαλαντζάροντας αθλητισμό και καριέρα δασκάλας στην πρωτοβάθμια με μεταπτυχιακά και εξειδίκευση είχε καιρό τώρα βρει τα πατήματα που απαιτεί η προπόνηση, για το επόμενο βήμα στο brazilian jiujitsu .
Abu Dhabi Grand Slam στο Λονδίνο, στο κατάμεστο και απο τα πιο "λουξ" γήπεδα το copper box arena, με μια φοβερή εμφάνιση η zaf αρχές Μαρτίου 2020 με τρομερά ονόματα στην κατηγορία της , μαύρες ζώνες παγκόσμιου βεληνεκούς και έχουμε αρχίσει να βλέπουμε μπροστά παίρνοντας φόρα για να τρέξουμε τον αγώνα που θα μας βάλει στα υψηλά κλιμάκια .
12 Μαρτίου 2020 όμως...το πιο περίεργο πράγματα συνέβη, σε μας και σε όλη την ανθρωπότητα…!
Το 2021 επιστρέφουμε πιο δυνατοί και αποφασισμένοι .
training at Skouras camp july 2021
ένα πρωινό του Ιουλίου αθλητές και φίλοι του συλλόγου ταξιδέψαμε μεχρι τις Νέες Φώκιες Χαλκιδικής για να κάνουμε μια προπόνηση στον καθαρό αέρα και στις άρτιες εγκαταστάσεις της παιδικής κατασκηνωσης ‘’Skouras Camp’’ στην Κασσάνδρα. Το περιβάλλον καθόλου ξένο καθώς και ο δάσκαλος αλλά και η δασκάλα της σχολής έχουν σε προηγούμενα χρόνια εργαστεί στην κατασκήνωση ως εκπαιδευτές Παγκρατίου και brazilian jiujitsu και κουβαλάνε απ’αυτο μόνο καλές εμπειρίες. Φυσικά η προπόνηση ήταν μια δικαιολογία για το μπάνιο που ακολούθησε μετά στις πανέμορφες παραλίες της περιοχής!
Ακολουθεί σχετικό υλικό του μέγιστου ρεπόρτερ Savvatoupis George ( @sabbatup ) .
Jiujitsu workshop with Antonio Stanic.
Our flag at the top of the mountain of gods.
It all begins with an idea.
Some of our most brave students in their spare time travel around and search for adventure!Lucky for them ,just outside of Thessaloniki is Pieria and the city of Katerini but most importantly the foothills of the great mountein of the 12 ancient Greek gods, mount Olympus.The love for our team gives them strenght and so they carry our heavy flag all the way up to the top witch is 2.917 meters high .
